هوالحق

گاهي اوقات با يك اتفاق نزديك ترين آدم بهت، در باطن تبديل ميشه به دور ترين آدم براي تو.
هرچقدر هم ظاهر رو حفظ كني فايده نداره كه نداره.
ياد يك حرف از نيما يوشيج افتادم كه ميگه: ديدمش، گفتم منم، نشناخت او!
يك دنيا حرف زده شد تو همين چند كلمه
يك موقع هايي هست كسي كه روزي عزيز ترينت بود رو ميبيني ولي ميفهمي خيلي ازش دور شدي و ديگه مثل يك غريبه شدي.
وقتي دور شدن از عزيزت رو ميبيني و نميتوني به كسي بگي، متوجه ميشي كه خيلي تنهايي و دور و برت فقط شلوغه، اينجاست كه ميفهمي معني "يارفيق من لا رفيق له" ميفهمي رفيقي نداري جز يك نفر

آشفته بودن نوشته ام بخاطر افكار مشوشي هست كه دارم.
اين جمعه يكي از سخت ترين روز هاي عمرم بود كه لحظه به لحظه اش ياد آور خاطراتي بود برام.
امروز براي من گذشت ولي اميدوار ديگه كسي حس منو تجربه نكنه

"ياعليم بضري و مسكنتي و ياخبير بفقري و فاقتي"

هو الحق

"خوردن، خوابيدن، زندگي كردن!"

سيكل باطل زندگيامون!
به وضوح جاي خالي دغدغه داخل زندگيامون حس ميشه.
اكثرمون فقط دنبال اين هستيم كه گليم خودمونو از آب بكشيم بيرون و نهايت حواسمون به دو نفر از اطرافيانمون باشه كه دوستشون داريم.

چرا هيچكس نميخواد از اين سيكل باطل "خوردن، خوابيدن، زندگي كردن!" دل بكنه و كمي هم به فكر محيط اطرافش باشه؟
چرا تكتكمون حاضر نيستيم كمي از راحتي خودمون بزنيم و در راستاي اهداف و اصولمون كاري انجام بديم؟

دردناك تر از همه اين كه بي دردي مختص قشر تحصيل كرده جامعهمون شده، و بدتر این‌که درحال سرایت کردن به قشر درحال تحصیل جامعه‌مون هم هست!

متاسفانه اكثر اين قشر درحال تحصیل جداي از حاشيه هايي كه میتونن داشته باشن، هدفي جز درس خوندن و خارج از كشور رفتن ندارن.  
خب خيلي‌خيلي واضحه كه با اين شرایط بايد شاهد اين وضع كشور باشيم.

عمده مشکلاتمون تقصیر قشريِ كه ازش كاري ساخته هست و به فكر همه چيز هست الا انجام كار